Przeszłość,teraźniejszość i przyszłość
Szli ulicami miasta.Rozmawiali na temat różnych osób w szkole.Emma założyła słuchawki i puściła muzykę na full. Słyszała tylko słowa piosenki.Była w swoim świecie niedostępnym dla innych.Tylko ona i myśli.Poczuła,że ktoś dotyka jej ramienia.Popatrzyła się. To był Tomas.Uśmiechnął się do niej.Ona to odwzajemniła.Nie miała zamiaru ściągać słuchawek i słuchać teraz kogokolwiek.Odwróciła głowę i popatrzyła na Charliego i Olivera.Wygłupiali się na ulicy, skakali, robili dziwne miny. Wszystkich to bawiło.No prawie.Emma od tragedii nie uśmiechnęła się szczerze ani razu.Zawsze wymuszała by pokazać ludziom,że jest silna i daje rade ze wszystkim.Wszyscy w to wierzyli.Wspominanie nawet radosnych wspomnień budziło w niej okropny ból.Straciła wszystko co kochała. I nadal nie wiem co ma robić. Żyć bez celu nie ma żadnego sensu.
Pomyślała.
Nowi ludzie i ludkowie
Szli w stronę ławek.Na nich siedzieli uczniowie rozmawiali,śmiali się i plotkowali.Kierowali się do grupki nastolatków.Były tam dwie dziewczyny.Jedna z blond włosami a druga z czerwonymi.Na ławce siedział po miedzy nimi chłopak okularach.Naprzeciwko stali dwaj chłopcy.Podeszli do nich i przywitali się. Charli wziął za rękę i przyciągnął do grupy.
-Hej ludzie to jest...-Krzyknął ale po chwili zaniemówił gdyż w bok został uderzony łokciem.-Za co ?-Jęknął
-Za to że nie wszyscy muszą cię słuchać.-Powiedziała
-O stary kobita tobą pomiata-Powiedział siedzący chłopak
-Masz coś do tego-Spytała się poddenerwowana dziewczyna, która ostro spojrzała się na niego
3...2...1...Pierwszy dzień szkoły
8 październik
Świeciło słońce.Promienie słoneczne padały do pokoju w którym powinna spać dziewczyna ale tak nie było.Z łazienki dobiegały szumy wody.Kompała się.Wyszła spod prysznica i obtuliła się ręcznikiem.Rozczesała swoje długie włosy i poszła po ubrania.Gdy już się ubrała zaczęła suszyć włosy.Nie zajęło jej to dużo czasu.Lokówką zrobiła kilka loków i na tym skończyła fryzurę.Zrobiła lekki makijaż i wyszła z pokoju.Czas było się spakować.Włożyła książki, zeszyty i potrzebne rzeczy do plecaka.Wzięła jeszcze okulary, słuchawki i zeszła na dół.Na dole w kuchni bawił się mały Nick.Zauważył dziewczynę.Powoli wstał i małymi kroczkami doszedł do niej.Wzięła go na ręce i usiadła na krześle przy stole.Odłożyła plecak.Mały otwierał i zamykał swoją buzie.Kobieta zobaczyła córkę i odezwała się.
Rany na ciele goją szybciej niż te w sercu
Leżała nieprzytomna.Na czole miała mały chłodny ręcznik.Jej ciało było rozpalone.Na brzuchu miała położony duży rącznik by zatamować krwawienie. Jeden z braci zmieniał okłady i tamował krew z ran na brzuchu. Z białego ręcznika zrobił się czerwony rącznik.Drugi dzwonił do rodziców, dodzwonił się.
-Mamo jak zatamować głębokie rany ? -Spytał się pośpiesznie
Odkryta prawda boli
Emma siedziała nie wierząc w to co się stało.Dotknęła palcami policzka a później ust.Czuła jeszcze smak pocałunku, był słodki.Zupełnie jak we śnie.To przyjemne mrowienie po całym ciele gdy ich usta się stykały.Wstała i odłożyła pusty pucharek po lodach.Dokończyła rozkładanie rzeczy.Wyjęła zeszyty i zaczęła je podpisywać.W poniedziałek pójdzie do nowej szkoły.Ten dzień zmieni jej życie 7 października.Nowe znajomości,nauka do egzaminów,imprezy i inne fajne sprawy.Nie znała nikogo. Przypomniała sobie jak Nikodem mówił,że ma brata w jej wieku.Fajnie było chociaż jedną osobę znać.Poszła do łazienki by się odświeżyć po dniu wielkich zakupów.Po chwili wyszła odświeżona i gotowa do wyjścia.
Sen kontra rzeczywistość
Mama wraz z Emmą przyjechały.Weszły do domu.Szły w kierunku kuchni.Gdy tam doszły zobaczyły nieziemski widok.Ich oczom ukazali się chłopcy gotujący obiad.Najmłodsi karmili najmniejszego członka rodziny.Cała trójka była upaprana papką.Czterej pozostali gotowali i szykowali do stołu.Kobiecie zabrakło słów.Do domu wszedł mąż, miał już krzyknąć, że wrócił ale jego żona go powstrzymała i pokazała wzruszający widok.Rodzice i Emma przyglądali się Riley odezwał się do młodszych braci.
Aniołowie są wśród nas
Promienie słońca wpadały do pewnego pokoju.Spała w nim dziewczyna, która budziła się ze snu. Dłońmi przetarła oczy i odkryła kołdrę.Powoli usiadła.Rozglądnęła się po pokoju i zobaczyła Kliknij jeśli chcesz zobaczyć pokój.Wstała i pokierowała się w głąb domu.Po wyjściu zamknęła drzwi i zobaczyła napis "Emma". Poszła w prawo w stronę okna. Oprócz jej drzwi było jeszcze 5 innych.Oparła się o parapet i otworzyła okno na oścież. Powiał lekki wiaterek.Włosy powoli falowały od podmuchu wiatru.Czuła zapach kwiatów i drzew.Pamiętała gdy była mała, wcześnie rano wstawała by pójść na dwór pochodzić boso po trawie, gdy na niej była jeszcze rosa.
Ten który mnie uratował to ... Biały Anioł
Samochód zatrzymał się pod domem z numerem 16. Nastolatka nie miała najmniejszych chęci wychodzić. Otworzono jej drzwi. Z niechęcią wyszła z auta i rozprostowała nogi. Wzięła ze sobą telefon i słuchawki. Pierwsi szli dorośli a za nimi ona. Zabrzmiał dźwięk dzwonka. Słychać było kroki. Po chwili drzwi otworzyły się ,a stał tam mały chłopczyk. Wpuścił gości i pokierował do salonu. Dziewczyna miała słuchawki na uszach, śledziła kroki opiekunów. W salonie było małżeństwo, jeszcze jeden chłopczyk w tym samym wieku i malutki chłopczyk w kołysce.Przywitali się z dyrektorem i jego asystentką. Zaczęli rozmawiać. Czarnowłosy obrócił się w stronę dziewczyny, dając do zrozumienia, że ma zdjąć słuchawki i przywitać się jak na grzeczne dziecko przystało. Zrobiła to co jej kazano i przybliżyła się do "nowych rodziców". Kobieta przybliżyła się do niej i podała rękę na przywitanie.
Niechciana szansa
Padał deszcz, a po drodze jechał srebrno-czarny samochód. Krople staczały się po szybach pojazdu. Prowadził go starszy pan z czarnymi włosami i brązowymi oczami, koło niego siedziała młodsza od niego kobieta o ciemnych blond włosach i niebieskich oczach. Z tyłu samochodu siedziała skulona dziewczyna w szarej przydużej bluzie, czarnych leginsach i szarych trampkach. Na uszach miała słuchawki i słuchała kołysanki, którą jej mama śpiewała gdy nie umiała zasnąć. Patrzyła się w przestrzeń, wszystko jej się wydawało szare i bez życia. Nie wiedziała kiedy łzy poleciały po jej policzkach. Czoło miała oparte o zimną szybę. Kobieta z przodu i szturchnęła nastolatkę. Zdjęła słuchawki i czekała co powie niebieskooka.
-Uśmiechnij się mała, jedziesz do nowego domu - Powiedziała podekscytowana blond włosa
-Nie mam powodu by to robić - Odburknęła pod nosem
-Mogła byś mówić normalnie - Powiedział głośno mężczyzna
-Nie nie mogłabym.Nie chce do nowej rodziny.Dlaczego ja mam tam jechać? Czemu nie inne dziecko? Ja i tak za dwa lata będę pełnoletnia.- Powiedziała głośno-Wolę być w domu dziecka tam mi jest najlepiej.- Powiedziała trochę ciszej.
-Powinnaś się cieszyć jak inne dzieci, które znajdują nowy dom - Powiedział brązowooki
-Ale ja nie jestem jak inne dzieci! - Krzyknęła i założyła słuchawki.
Dorośli coś mówili ale ona nie słuchała. W jej głowie było tylko smutne wspomnienie o swoich dawnych rodzicach. Pogrążyła się w śnie. Śniło jej się zawsze to samo. Dzień, w którym straciła wszystko co kochała nad życie,rodziców. Widziała wszystko wyraźnie jak by to naprawdę się działo. Zdemolowany dom, pełno szkła, zakrwawionych rodziców i oprawców. Trzymali ich i cieli ostrymi przedmiotami. Mała dziewczynka stała i nawet nie potrafiła wydusić z siebie żadnego dźwięku. Tylko łzy i strach. Wybudziła się cała wystraszona. Jej oddech był szybki i płytki. Próbowała się uspokoić.
______________________________________________________________________________
Pierwsza część opowiadania już jest
To taki prolog dlatego krótkie
Następną postaram się jutro napisać i wstawić
Komentujcie to daje motywacje ;D
Kolorowych snów wam wszystkim ;*
Ehem... Okej zaczynam
A więc jestem RedCherry i będę prowadziła tego bloga.
O czym on będzie co się tu będzie działo ?
Będę na nim dodawać moje opowiadania które pisze na kartkach z zeszytu od ... matematyki >.<
A więcej wam nie zdradzę ;P
No to do napisania ;*
