○24○

Nowy dzień, kolejne emocje.

Światło słoneczne zaczęło zaglądać do pokoju . Na stoliku były tylko puste miski po przekąskach. Leżeli wtuleni w siebie. Firana lekko powiewała od wiatru przez lekko uchylone okno. Zapach świeżego powietrza. Do pokoju weszła kotka. Wskoczyła na łóżko śpiących w głębokim śnie nastolatków. Wspięła się na klatę chłopaka, robiąc kółka ustawiała się pyszczkiem do dziewczyny a do niego ogonkiem. Zaczęła mruczeć cicho i lizać po brodzie brązowowłosą.Ona zmarszczyła nos. Jej ręka dotarła do nosa by się podrapać. Kotka ogonkiem zahaczała o nos chłopaka. Nos marszczył mu się.
Po dłuższej chwili nie umiał wytrzymać. Kichnął. Podskoczył a kotka skoczyła na koniec łóżka. Przetarł oczy powolnie ręką. Popatrzał na dziewczynę. Jej spokojny oddech drażnił jego skórę. Popatrzał na zegarek. Było bardzo wcześnie. Ostrożnie uwolnił się z sideł dziewczyny. Wstał i przeciągnął się. Zszedł powoli na dół do kuchni. W jednym miejscu na koszulce było widać, że dziewczyna kurczowo się jej trzymała podczas nocy. Przeczesał powolnie palcami włosy. Wstawił wodę na herbatę. Wziął pieczywo tostowe i zaczął robić tosty. Szybko przygotował sałatkę. Otworzył okna i odsłonił rolety. Spojrzał przez okno. Wschód słońca był nieziemski. Dawno go nie oglądał. Czajnik dawał o sobie znać. Podszedł wyłączył i wlał do kubków by zaparzyć herbatę

Poczuła zapach świeżych tostów. Rozciągnęła się na całym łóżku. Kotka ocierał się o nią. Mruczała. Dziewczyna pogłaskała ją i otworzyła oczy. Zaczęła drapać za uszkiem. Luna położyła i oddała się dziewczynie. Ona na to uśmiechnęła się. Powoli wstała. Podeszła do okna. Wszystko budziło się do życia. Wzięła kotkę na ręce i powolnym krokiem udała się do kuchni. Słyszała jak ktoś cicho śpiewa w kuchni. Wychyliła się i zobaczyła Arona wyciągającego tosty. Usiadła z kotką i przyglądała mu się. Jego głos był delikatny. Słowa które wypowiadał pokazywały smutek ale i też tęsknotę. Głaskała kotkę. Lizała dziewczynę po ręce. Aron obrócił się nagle z talerzem.

-Doberek piosenkarzu - powiedziała i uśmiechnęła się szeroko. Luna ułożyła się wygodnie na jej nogach.
-Widać, że cię bardzo polubiła. A to jest rzadkość. Spytaj się Charliego.- Uśmiechnął się i położył talerz pełen trójkątnych smakołyków na stole. Podał jej herbatę. Patrzał na nią. Wyglądała bardzo pociągająco w jego koszulce i bokserkach. Włosy w nieładzie jeszcze potęgowały jej urok. Usiadł i wziął łyk kawy. Ona dała swoje nogi na jego uda.
-Tak będzie mi wygodnie - powiedziała i wzięła jednego tosta. Ugryzła. Z jej ust wyrwał się pomruk zadowolenia.- Pyszne. Jednak coś oprócz jajecznicy umiesz.

Śmiali się, żartowali, dokuczali sobie. Od dawna nie czuli się tak dobrze w czyimś towarzystwie. Chłopak narysował keczupem na toście członka i podał jej. Ona tylko przewróciła oczami. Gdy chciała ugryźć on szturchnął jej ręką. Keczup był na nosie i brodzie. Zaczął się głośno śmiać. Ona próbowała zlizać językiem. Jego śmiech stał się jeszcze bardziej słyszalny. Palcem starła substancje z brody i nosa. Aron wziął jej nadgarstek i przybliżył brudny palec. Włożył go do buzi i zlizał. Brązowowłosa obserwowała go uważnie jak by był rzadkim okazem zwierzęcia. Do domu po cichu ktoś wszedł. Kobieta odstawiła walizkę. Szła w stronę kuchni. Emma stopę wbiła chłopakowi w brzuch ten teatralnie wziął się za miejsce bólu i upadł na podłogę. Śmiech dziewczyny rozległ się w całym pomieszczeniu. Uklęknęła przy nim pochyliła się.

-Żegnaj umieram. Cios zadany został i mój los jest skończony. Nie ma cie kto do szkoły odwieźć. - Powiedział zachrypniętym głosem.
-Ochhh Romeo. Keczup wypływa z twej rany wiec to dla ciebie śmierć żałosna nie uważasz.- Uśmiechnęła się próbując być poważna.

 On zamknął powoli oczy trzymając ją za rękę. Jego język był na powierzchni jak u martwego psa. Pokręciła z niedowierzaniem głową. Pochyliła się nad nim i pocałowała w czoło mocno. Aron czując to przypomniał sobie wspomnienie. Zacisnął kurczowo powieki. Jego oczy zaczęły wytwarzać łzy. Tak radosne a jednocześnie bolesne wspomnienie. Przełknął gule, która zawadzała w jego gardle. Obiecał sobie, że już nie będzie płakać. Ciepło warg dziewczyny upodabniało się z tamtym, które pamiętał. Zobaczył twarz dziewczynki. Uśmiechnął się smutno. Jego oddech przyśpieszył. On wyszeptał tylko cicho prawie niedosłyszalnie
 ,, Gdzie jesteś moja nadziejo "
_______________________________________________________________________________

Witam wszystkich
Po 2 letniej przerwie od blogowania postanowiłam do tego wrócić.
Mam nadzieje, że tym razem większa liczba osób zapozna się z moją twórczością.
Proszę was o komentarze opinie
No to do zobaczenia
See you people : )